ورزی، ابوالحسن

ورزی، ابوالحسن، فرزند حسین فلاح‌ زاده (١٢۹٣-١٣٦٨ش) شاعر، مترجم و نوازنده‌ای که در تهران به دنیا آمد. پس از گذراندن تحصیلات ابتدایی و متوسطه، در ١٣١٥ ش به دریافت کارشناسی از دانشکدۀ حقوق نایل شد و در همین سال بود که به انجمن‌های ادبی تهران راه یافت و با شاعران هم‌عصر خود آشنا شد. وی هنگام تحصیل در دانشکدۀ حقوق، در دانشکدۀ معقول و منقول (الهیات و معارف اسلامی) هم به تحصیل پرداخت و زمانی‌که از طرف وزارت دادگستری در شیراز بسر می‌برد جامع‌ال؛ مغنی؛ مطول تفتازانی و شرح منظومۀ ملاهادی سبزواری و مقداری از اسفار اربعه را نزد میرزاعلی حکیم آموخت. ورزی در ١٣٢٠ ش در کابینۀ قوام‌السلطنه به سمت بازرس مخصوص نخست وزیر انتخاب شد و از آن پس عهده‌دار مشاغل مختلفی چون رئیس هیأت مدیره و مدیر عامل شرکت فلاحتی خراسان، مدیر کل مالی شهرداری تهران، رئیس هیأت مدیره شرکت چای گیلان، عضو هیأت اعزامی برای خلع ید تأسیسات نفت در زمان محمد مصدق و غیره بود. او از همان دوران کودکی با شعر و ادب و موسیقی آشنا شد و در محضر استادانی مانند موسی نی داوود، نواختن تار و ویولن و سه تار را آموخت و با ابوالحسن صبا، حسین تهرانی، روح‌الله خالقی، علینقی وزیری، تاج اصفهانی و بسیاری از هنرمندان دیگر مصاحب و معاشر بود. ورزی شاعری غزلسراست، اما در انواع شعر فارسی نیز مهارت داشته و شیوه‌اش در غزل بین عراقی و هندی است و مضامین تازه و نو را در قالب الفاظ فصیح متقدمین می‌آمیزد و در سرودن اشعار جدید همواره سعی او بر این است که از لحاظ اسلوب و طرز گفتار از فصاحت و بلاغتی که لازمۀ شعر کلاسیک است، عدول نکند. وی زبان فرانسه را خوب می‌دانست و اشعاری نیز به این زبان سروده و آثاری را ترجمه کرده است. از آثار منظومش می‌توان سخن عشق؛ رهاورد عمر؛ دیوان شعر را نام برد. از ترجمه‌هایش باید به بررسی‌های ادبی و هفت صورت عشق از آندره موروا؛ نغمه‌پرداز نامرد که نام داستانی است از داستایوسکی به نام نان نینوچکا نبتروانف اشاره کرد.

اثرآفرینان (۶ /۱۰۸)؛ سخنوران نامی معاصر ایران (۶/ ۳۸۵۲- ۳۸۵۸).