پروانه

پروانه اصفهانی، محمود (وف ۱۳۶۶ ق) شاعری که متخلص به «آواره» و «پروانه» بود. در اواخر عمر در مسجد حمام شاه علی مکتب‌داری می‌کرد. پروانه از شاعرانی بود که جز مدح ائمۀ اطهار (ع) شعر دیگری نگفت. وی را در تخت فولاد در تکیۀ سیّدالعراقین دفن کردند. حدود هجده جلد کتاب مصیبت به شعر از او باقی است که حدود ۳۰،۰۰۰ بیت می‌شود.

اثرآفرینان (۲ /۱۱۹)

پروانه اصفهانی، محمد کلباسی، فرزند میرزا ابوالهدی (قرن چهاردهم هجری) شاعری که متخلص به «پروانه» بود. وی در اصفهان متولد شد و مقدمات علوم فقه و ادب را در اصفهان تحصیل کرد و سپس برای تکمیل آن به قم مهاجرت کرد و در آنجا از محضر بسیاری از بزرگان کسب دانش کرد و سرآمد اقران شد. اشعاری از وی بر جا مانده است.

اثرآفرینان (۲ /۱۱۹)