راهب طباطبایی اصفهانی، میرزامحمدجعفر (وف ۱۱۶۶ ق) شاعری از سادات طباطبایی و نوادۀ میرزارفیعای نایینی بود. اصلش از نایین اصفهان است، از طرف مادر، نسبش به سلطانالعلماء خلیفه سلطان میرسد. وی از جمله کسانی است که به هند سفر کرد، ولی بعد از مدتی به اصفهان بازگشت و در گورستان آببخشان از حومۀ بیدآباد به خاک سپرده شد. از آثارش میتوان منظومۀ نادرشاه نامه و دیوان اشعار را نام برد.
اثرآفرینان (۳ /۸۸)؛ تذکرۀ سخنوران یزد (۱۴۲).