سخا لاری

سخا لاری، میرزازاهدعلی، فرزند میرزاسعدالدین (وف ۱۱۴۶ ق) شاعری که متخلص به «سخا» بود. وی با حزین لاهیجی معاشرت داشت. در ایام اختلال اوضاع ایران به حکومت لار و بنادر فارس رسید و مدت‌ها با افاغنه جنگید و در پایان شکست خورده، در اصفهان زندانی شد. در زمان محمدشاه به هند رفت و به ملازمت پادشاه به منصب اعلی رسید. در هند به دست مخالفانش مسموم و در مقبرۀ برهان‌الملک بهادر شاه‌جهان آباد به خاک سپرده شد. از اوست: در شب هجر تو شرمندۀ احسانم کرد/ دیده از بس گهر اشک به دامانم کرد// سرگذشت شب هجران تو گفتم با شمع/ آن قدر سوخت که از گفته پشیمانم کرد.

دانشمندان و سخن‌ سرایان فارس (۳/ ۶۳- ۶۴).