کمره‌ای فراهانی

کمره‌ای فراهانی، عزالدین، زین‌الدین شیخ علینقی بن شیخ ابوالعلا محمدهاشم طغایی (وف ۱۰۶۰ ق) عالم امامی، فقیه، متکلم و محدثی که از محضر سیّدماجد بحرانی و عده‌ای از فضلای شیراز بهره برد. در عهد شاه صفی مدتی در شیراز عهده‌دار منصب قضاوت بود و به «شیرازی» نیز معروف است. سپس در دوران شاه عباس دوم شیخ‌الاسلام اصفهان شد و به «اصفهانی» نیز شهرت یافت. وی معاصر با میرداماد و شیخ بهایی و ملامحسن فیض کاشانی بود. در فقه، اصول، تفسیر و ادب تبحر داشت. کمره‌ای در اصفهان درگذشت و در تکیۀ آقارضی شیرازی به خاک سپرده شد. از آثارش می‌توان مسارالشیعه در امانت، در رد نوح افندی حنفی، مفتی روم که حکم به کفر شیعه کرده و جان و مال و ناموس آنها را حلال و قتل و اسیر کردن و کنیز و بنده نمودن زنان و فرزندان آنها را مباح دانسته بود؛ المقاصد العالیه فی الحکمة الیمانیه، در کلام و حکمت، در چند مقصد که نهمین آن به صورت مستقل و به نام حدوث العالم نوشته شد؛ مناسک حج؛ همم الثواقب؛ حرمت دخانیات، رساله‌ای در تحریم توتون؛ نماز جمعه در زمان غیبت را نام برد.

اثرآفرینان (۵/ ۵۸- ۵۹).