عمادی شهریاری غزنوی

عمادی شهریاری غزنوی (وف ۵۷۳ یا ۵۸۲ ق) شاعر پارسی‌گوی ایرانی که اهل شهریار ری بود. ابتدا در دربار عمادالدوله فرامرز شهریار آل باوند (باوندیان) از فرمانروایان مازندران بسر می‌برد. تخلص خود را هم از لقب این پادشاه گرفته است. بعد از مرگ عمادالدوله به ری آمد و به خدمت طغرل بن محمد سلجوقی درآمد و از مداحان او و اتابک جهان پهلوان و طغرل بن ارسلان شد. در مدح قطب مظفر بن اردشیر عبادی از واعظان قرن ششم هجری قصیده‌ای سرود و باعث شد تا مریدانش به او ۲۰۰۰ دینار صله بدهند. عمادی در پایان عمر خود به غزنه رفت و از سنایی تعلیم تصوف گرفت.

فرهنگ اعلام سخن (۲ /۱۲۹۲)؛ فرهنگ شاعران زبان پارسی از آغاز تا امروز (۱/ ۴۰۴- ۴۰۵).