غبار همدانی، سیّدحسین رضوی، فرزند سیّدرضا (۱۲۶۵ یا ۱۲۷۰- ۱۳۳۲ ق) شاعری که متخلص به «غبار» و از دودمان حاجسیّدصادق امام جمعۀ همدان و از سادات کبابی آن دیار بود. در همدان به دنیا آمد. علوم ادبی و عربی را در زادگاهش فرا گرفت و با استعداد سرشار و هوش و ذکاوت فوقالعادهای که داشت در تحصیل دانش، پیشرفت چشمگیری از خود نشان داد و در شمار استادان مشهور شهر و ادب همدان قرار گرفت. غبار چندی در طریق عرفان قدم گذاشت و به سیر و سلوک در این رهگذر عمر خود را صرف کرد. دیوان شعر غبار با اینکه بیش از ۱۰۰۰ بیت نیست، اما بارها در همدان و اصفهان و تهران طبع و منتشر شده است. وی در همدان درگذشت و پیکرش را به قم منتقل کرده و در صحن حضرت معصومه (قرن) به خاک سپردند.
بزرگان و سخنسرایان همدان (۲ /۱۶۶- ۱۷۸).