کاوه

نعمتی‌زاده، محمدرضا فرزند نورالله مغازه‌دار فرش فروشی (۱۳۱۶-۱۳۶۷ ش) شاعر بوشهری، ملقب به «نیمای جنوب» ی، در بوشهر به دنیا آمد و در ۱۹ اسفندماه ۱۳۶۷ ش در شهر بوشهر نیز چشم از جهان بست. از دوران کودکی به شعر و شاعری علاقه‌مند شد. وی تحصیلات متوسطه را در دبیرستان سعادت بوشهر گذرانید و به دانشسرای مقدماتی رفت و معلم شد. در بخش‌های چاه‌کوتاه، جم و ریز و بندر دیلم به تدریس پرداخت و در سال ۱۳۳۴ ش نخستین مجموعۀ شعر خود را به نام پس از سکوت با تخلص م. ن. کاوه منتشر ساخت. در سال ۱۳۳۹ ش در رشتۀ زبان و ادبیات انگلیسی از دانشسرای عالی تهران مدرک کارشناسی گرفت. نعمتی‌زاده در گونه‌های مختلف شعر مهارت داشت. دوبیتی، غزل، رباعی، چهارپاره و منظومه‌های بلند در عروض نیمایی و عروض کلاسیک می‌سرود؛ نعمتی‌زاده اولین شاعر جنوبی است که با شعر نیمایی آشنا شد و به استقبال شعر نیما رفت. وی از شاعران مطرح دهه‌های ۳۰ و۴۰ و ۵۰ بود و از وی شعرهای بسیاری در مطبوعات ادبی آن زمان به چاپ می‌رسید. کاوه در سال ۱۳۳۶ ش توانست اولین دفتر شعر خود پس از سکوت را چاپ و منتشر سازد. او در کنار فعالیت‌های ادبی به فعالیت‌های سیاسی نیز می پرداخت و به همین دلیل بارها ساواک وی را بازداشت و زندانی کرد. از نعمتی‌زاده پس از مرگش دو مجموعۀ کوچ و فصل خاکستر به چاپ رسیده است. منوچهر آتشی دیگر شاعر بوشهری در مورد این شاعر می‌گوید: «دو تا همزاد بودیم، در واقع مثل یک نفر در دو لباس بودیم. هیچ کس دیگه‌ای هم غیر از ما دو تا نبود که در بوشهر اساس کار رو خوب شروع کنه». از اوست: در دل منی و باز دور و بیکرانه‌ای/ دور از منی و با دلم هم آشیانه‌ای// دل به بیکرانه‌ها به دیدن تو پر زند/ با صدای بال‌ها میان لب ترانه‌ای.

فصل خاکستر (۱۲-۱۳).