گلبن کازرونی

گلبن کازرونی، حاج کاظم، محمد کاظم (تو ۱۲۶۰ ق) عارف و شاعری که متخلص به «گلبن» بود. وی در کازرون به دنیا آمد و در ۱۴ سالگی به قصد سیر و سیاحت از کازرون خارج شد و به بسیاری از نقاط ایران، هندوستان، عراق، شامات و حجاز سفر کرد و به خدمت عارفان نامی رسید تا خود عارفی کامل شد. در زمانی‌که بابا‌خان (فتحعلی‌شاه) حاکم فارس بود، به دیدن او به کازرون رفت و مورد احترام و تکریم شاه قرار گرفت. گلبن پس از بازگشت به کازرون معتکف شد و به گفتن اشعار پرداخت و در همان شهر نیز درگذشت. از آثارش می‌توان گلشن اسرار، به سبک مثنوی مولوی، شامل مطالب عرفانی و امثال و داستان‌ها در مجموع ۳۶۳۰ بیت که آن را در ۱۲۶۰ ق نوشته است و در آن مطالب نثر وجود دارد؛ یسر‌الناس، به سبک مثنوی مولوی؛ غزلیات در دو جلد؛ قصاید و مراثی ائمۀ اطهار (ع) در یک جلد را نام برد.

اثرآفرینان (۵ /۷۶).