هجری یزدی یا هجری تهرانی، خواجه محمد شریف

هجری تهرانی، خواجه محمد شریف، فرزند لهراسب (وف ۹۸۰ یا ۹۸۴ ق) شاعری که متخلص به «هجری» و پدر میرزاغیاث‌بیگ اعتمادالدوله تهرانی و جد نورجهان بیگم و از نزدیکان مولانا امیدی رازی بود. اصل او از تهران است و در یزد نشو و نما یافت، به همین دلیل به «هجری یزدی» نیز مشهور شد. پس از مرگ پدر به خراسان رفت و وزیر محمدخان تکلو شد. بعد از درگذشت محمدخان، به وزارت فرزند او، قزاق‌خان رسید و بعد از وی مورد توجه شاه‌ طهماسب صفوی قرار گرفت و به وزارت یزد، ابرقو و بیابانک منصوب شد. سپس به وزارت اصفهان رسید و تا پایان عمر در این سمت باقی ماند. سلامی و کلامی قصایدی در مدح هجری سروده‌اند. هجری در اصفهان درگذشت. مؤلف آتشکدۀ آذر تاریخ مرگ وی را ۹۸۲ ق و محل وفاتش را یزد می‌داند. دیوان شعرش در حدود ۵۰۰۰ بیت دارد.

تاریخ نظم و نثر (۵۱۳- ۵۱۴).