مشتاق اصفهانی

مشتاق اصفهانی، میرسیّدعلی (۱۱۰۱یا ۱۱۶۹یا ۱۱۷۰یا ۱۱۷۱ق) شاعری که متخلص به «مشتاق» و از سادات حسینی و نیز از شاعران مشهور عهد نادرشاه افشار بود. وی در اصفهان به دنیا آمد. وی از جوانی به سرودن شعر پرداخت. او از بنیانگذاران «دورۀ بازگشت ادبی» بود و از «سبک عراقی» پیروی می‌نمود. از معاصرانش آذر بیگدلی، هاتف اصفهانی و صهبای قمی و ... بودند که مشتاق را استاد خود می‌دانستند و در محضرش فنون شاعری را آموختند. وی آن‌گاه که وضع آشفتۀ شعر و ادب را مشاهده کرد با جمعی از دوستانش در اصفهان انجمنی تشکیل داد که به «انجمن مشتاق» معروف شد و شاعران بسیاری را در آن انجمن جمع کرد. وی برای بازگشت «سبک هندی» به «سبک عراقی» تلاش بسیار کرد. مشتاق در زادگاهش درگذشت و در تخت فولاد به خاک سپرده شد. از آثارش دیوان شعری در حدود ۶۰۰۰ بیت است و بعد از مرگش هاتف و آذر و صهبا آن‌را جمع‌آوری و تدوین نمودند.

اثرآفرینان (۵ /۲۴۰- ۲۴۱).