مظهر ، میرزاعلی اکبر

مظهر، میرزاعلی‌اکبر، فرزند عبدالرسول (۱۲۳۲- ۱۳۰۴ق) منشی و شاعری که در همدان به دنیا آمد. پس از فراگرفتن تحصیلات در رشتۀ علوم ادبی و عربی به تحصیل پرداخت و در مدرسۀ زنگنه به تحصیل فقه، اصول، منطق، فلسفه و عروض اشتغال ورزید و تا جایی پیش رفت که از زمرۀ استادان زمان به‌شمار آمد و برخی از رشته‌های تحصیلی را تدریس می‌کرد و در تدریس منظومۀ سبزواری که در شمار کتاب‌های فلسفی به‌شمار می‌رود، تسلط داشت. مظهر بعد از پایان تحصیلات در دستگاه امیرافخم قراگوزلو همدانی به سمت منشی‌گری به‌کار پرداخت و تا آخر عمر در این سمت باقی ماند، اما از خلال اشعارش چنین استنباط می‌شود که زندگی را در عسرت و تنگدستی می‌گذرانیده و بارها از فقر شگرف و تنگدستی سخن به میان آورده است. مظهر از استادان مسلم شعر زمان خود و از مفاخر همدان بود. اشعارش توانایی و قدرت و طبع بلندش را در شعر می‌رساند، به ‌خصوص در فن قصیده‌سرایی و مسمط مهارت و استادی او آشکار می‌شود. وی در قم در صحن حضرت معصومه (س) به خاک سپرده شد. از آثارش می‌توان خستوی، به طرز مثنوی؛ بضاعت مزجات، به نثر مشتمل بر دو قسمت یکی سؤال و جواب در موضوعات فلسفی و دیگری دربارۀ عرفان و سیر و سلوک؛ دیوان شعر در حدود ۱۰۰۰ بیت را نام برد.

سخنوران نامی معاصر ایران (۵ /۳۳۴۲- ۳۳۴۸).