نادر نادرپور

نادر نادرپور فرزند تقی میرزا (۱۳۰۸ ۱۳۷۸- ش) از نوادگان رضاقلی میرزا، فرزند ارشد نادرشاه افشار بود.در تهران به دنیا آمد و در لس‌آنجلس امریکا از دنیا رفت. نادرپور به زبان فرانسه آشنایی کامل داشت و شعرها و مقاله‌هایی را به زبان فارسی ترجمه کرد. نادرپور دوره‌های دبستان و دبیرستان را در تهران گذراند سپس برای تحصیل در رشتۀ ادبیات فرانسه به دانشگاه سوربن پاریس رفت. وی پس از اخذ کارشناسی زبان فرانسه از دانشگاه سوربن، به تهران بازگشت و در طول سالیان متمادی، نخست در بخش خصوصی و سپس به عنوان کارشناس پیمانی در وزارت فرهنگ و هنر، به انتشار ماهنامه‌های  هنر و مردم و  نقش و نگار ادامه داد و مدتی مسئولیت سردبیری آنها را بر عهده داشت. سپس در سال ۱۳۴۳ ش، برای تکمیل مطالعات خود در زبان و ادبیات ایتالیایی به آن سرزمین رفت و در شهرهای پروجا و رم به تحصیل پرداخت. پس از بازگشت به ایران، از سال ۱۳۵۱ - ۱۳۵۷ ش، سمت سرپرستی گروه ادب امروز را در رادیو تلویزیون ملی ایران عهده‌دار بود و برنامه‌هایی دربارۀ زندگی و آثار نوآوران ادب معاصر ساخت. در مردادماه ماه سال ۱۳۵۹ ش از تهران به پاریس رفت و تا اردیبهشت ماه ۱۳۶۵ ش در آن شهر اقامت داشت و در همان‌جا، به عضویت افتخاری اتحادیۀ نویسندگان فرانسه برگزیده شد و در مجامع و گردهمایی‌های گوناگون شرکت جست و سخن راند. در بهار سال ۱۳۶۵ ش به دعوت بنیاد فرهنگ ایران در بوستون، عازم امریکا شد و از آن پس، به سخنرانی‌های متعدد در دانشگاه‌های هاروارد، جورج تاون، یو.سی.ال.ای، برکلی و اروین پرداخت و پاره‌ای از برنامه‌های ادبی و فرهنگی خود را چه از طریق تدریس در کلاس‌ها و چه از راه سخن گفتن در رادیو و تلویزیون، آغاز کرد. از آثارش می‌توان مجموعه‌های شعر چشم‌ها و دست‌ها (۱۳۳۳ش)؛ دختر جام ( ۱۳۳۴ش)؛ شعر انگور (۱۳۳۷ش)؛ سرمهٔ خورشید ( ۱۳۳۹ش)؛ اشعار برگزیده (۱۳۴۲ش)؛ برگزیدهٔ اشعار ( ۱۳۴۹ش)؛ گیاه و سنگ نه، آتش (۱۳۵۰ش)؛ از آسمان تا ریسمان (۱۳۵۷ش)؛ شام بازپسین (مروارید ۱۳۵۷ش)؛ صبح دروغین (۱۳۶۰ش)؛ خون و خاکستر (۱۳۶۷ش) را نام برد. از ترجمه‌های نادرپور اشعار هوانس تومانیان همراه با «گ خننس» «ر. بن» «ه‍. ا. سایه» (۱۳۴۸ش)؛ هفت چهره از شاعران معاصر ایتالیا (همراه با جینالا بریولاکاروزو) با همکاری بیژن اوشیدری و فرناندو کاروزو (۱۳۵۳ ش) قابل اشاره‌اند.

فرهنگ ادبیات جهان (۴۶۲۱).