لطف الله مجد

مجد، لطف‌الله (۱۲۹۶-۱۳۵۷ ش) نوازندۀ تار و یكی از سه نوازندۀ بزرگ تار (در كنار جلیل شهناز و فرهنگ شریف) در برنامه‌های گل‌ها. وی در موسیقی، خود آموخته بود و با استعداد فراوانش، از اوایل سال ۱۳۲۳ ش در تهران شهرت یافت. اوج همكاری او با رادیو در سال‌های ۱۳۲۳- ۱۳۴۵ ش بود و او در كنسرت‌های خصوصی و عمومی نیز حضور می‌یافت. از اوایل تأسیس برنامۀ گل‌ها با این برنامه همكاری كرد و ضبط‌های فراوانی از هنر تكنوازی او در گل‌های جاویدان، رنگارنگ، برگ سبز، یك شاخه گل و گل‌های تازه بجا مانده است. شهرت لطف‌الله مجد به عنوان یك تكنواز توانا، با خلاقیت ملودی‌سازی و جواب آواز و دارای بیانی گرم و با احساس شناخته شده است. او آهنگ‌هایی ساخته كه شهرت زیادی نیافته‌اند و از او اثر مستقل هم كمتر منتشر شده است، از آثارش صفحه ۳۳ دور با نام «تار مجد» (تهران، آهنگ روز، ۱۳۴۸ش) به یادگار مانده است. گذشته از تحسین قابل توجهی كه استادان قدیم مانند ادیب خوانساری و بنان برای هنر او قائل شده‌اند، برخی نوازندگان نسل‌های بعد نظیر محمدرضا لطفی نیز از نوازندگی او تأثیر گرفته‌اند و شاعرانی چون اسماعیل نواب صفا نیز هنر والای او را ستوده‌اند. مرگ لطف‌الله مجد در یکی از خیابان‌های تهران و در اوج ماجراهای انقلاب ایران در سال ۱۳۵۷ ش بر اثر سکته قلبی ناشی از یک برخورد تند اتفاق افتاد. لطف‌الله مجد شاگردی نداشته است.