ضیاءالدین سجادی

سجادی، ضیاءالدین فرزند حاج سیّد مصطفی سرابی (۱۲۹۸- ۱۳۷۵ ش) در مشهد به دنیا آمد. تحصیلات دبیرستان و دانشسرای را در زادگاهش گذراند و سپس در کلاس‌های دبستانی و اول دبیرستان به تدریس پرداخت. در ۱۳۲۴ ش با كسب رتبۀ نخست، موفق به گرفتن کارشناسی در رشتۀ زبان و ادبیات فارسی از دانشسرای عالی شد. در ۱۳۳۴ ش دكترای این رشته را از دانشكدۀ ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران گرفت و هم‌چنین در سال ۱۳۳۵ ش در دانشكدۀ ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران مشغول به تدریس شد. وی به زبان‌های انگلیسی، فرانسوی و عربی آشنا بود. در دوران خدمتش در مراكز مختلف آموزش عالی تدریس كرد و پس از ۲۳ سال خدمت در سال ۱۳۵۸ ش بازنشسته شد. سجادی عضو شورای نویسندگان برنامه‌های انتشارات رادیو بود و تهیه و اجرای برنامه‌های ادبی و مذهبی در رادیو را به عهده داشت. او علاوه بر تألیفات متعدد، مقالاتی در موضوعات ادبی، تاریخی و مذهبی در نشریات مختلف و از جمله در نشریۀ دانشكدۀ ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران به چاپ رساند. ضیاء‌الدین سجادی بر اثر عارضۀ قلبی در سن ۷۷ سالگی در روز سوم مرداد ۱۳۷۵ در تهران درگذشت و در بهشت زهرا به خاك سپرده شد. از آثارش می‌توان انسان در قرآن كریم؛ تصحیح و تعلیقات دیوان خاقانی شروانی؛ تصحیح و تعلیقات مجموعه نامه‌های خاقانی شروانی؛ تصحیح و شرح مثنوی ختم الغرائب خاقانی؛ دیباچه نگاری در ده قرن؛ سخنان گزیده دربارۀ فردوسی و شاهنامه؛ سیری در اندیشه و شناخت؛ شرح احوال و آثار ابن‌عمید؛ شرح قصیدۀ مسیحیت؛ شرح قصیدۀ مسیحیت (از شمس‏الدین محمود لاهیجانى)؛ فرهنگ امیركبیر؛ فرهنگ لغات و تعبیرات با شرح اعلام و مشكلات دیوان خاقانی شروانی؛ كارنامۀ بزرگان ایران؛ كوی سرخاب تبریز و مقبرة الشعراء؛ گزیدۀ اشعار خاقانی؛ گزیدۀ اشعار سنایی با مقدمه و توضیحات؛ مباحث لغوی و دستوری فرهنگ لغات قرآن؛ مقدمه‌ای بر مبانی عرفان و تصوف و مكتب استاد (گفتارهایى دربارۀ زبان و ادب فارسى) را نام برد. مبحث شرح حال شاعران در كتاب‏هاى كارنامۀ بزرگان ایران و فرهنگ امیركبیر نیز از دیگر كارهاى وی به شمار می‌رود.

گلزار مشاهیر (۱۶۲).