لطف الله صورتگر

صورتگر، لطفعلی، فرزند میرزاآقاخان (۱۲۷۹- ۱۳۴۸ ش) در شیراز به دنیا آمد و از خاندان لطفعلی‌خان، هنرمند و نقاش نامی قرن ۱۳ هجری است. جد وی آقالطفعلی نیز از نقاشان هنرمند و چیره‌دست قرن ۱۳ هجری بود كه كارهایش در موزه‌های پاریس و لنینگراد موجود است. تحصیلات ابتدایی را در شیراز خواند و سپس ادامۀ تحصیلاتش را در هندوستان انجام داد. صورتگر پس از بازگشت از هندوستان در ادارات دارایی و فرهنگ به کار مشغول شد و مجلۀ سپیده‌دم را در شیراز تأسیس کرد و در دانشكدۀ ادبیات و دانشسرای‌عالی به تدریس پرداخت. چندی نیز ریاست دانشگاه شیراز را به عهده داشت. در سال ۱۳۰۶ ش، از طرف دولت برای ادامۀ تحصیلات خود در رشتۀ ادبیات و زبان انگلیسی عازم اروپا شد و پس از پایان تحصیلات به ایران بازگشت و در ۱۳۱۶ ش، دوباره به لندن رفت و پایان‌نامۀ دكترای خویش را با عنوان «تأثیر ادبیات ایران در ادبیات انگلیس در قرن ۱۵ و ۱۶ میلادی» تنظیم کرد و پس از دریافت درجۀ دكترا به ایران بازگشت. در انگلستان با الیو صورتگر ازدواج كرد و همسر وی نیز در دانشكدۀ ادبیات به تدریس اشتغال داشت. مدتی انتشار مجلۀ آموزش و پرورش را كه وزارت فرهنگ آن زمان منتشر می‌کرد، به عهده داشت. او به همراه هیأت نمایندگان ایران برای شركت در نمایشگاه موزۀ ارمیتاژ به روسیه رفت. هم‌چنین در ۱۹۴۵ م به عنوان عضو هیأت نمایندگی ایران در كنفرانس سانفرانسیسكو به امریكا سفر نمود. در ۱۹۴۳ م جزو هیأت حسن نیت، به پاكستان رفت و علاوه بر این، از كشورهای انگلستان، فرانسه، آلمان، ایتالیا ، هندوستان، تركیه و مصر دیدار نمود. وی در سال ۱۳۴۶ ش جزو هیأت ایران برای شركت در همایش شاعران پارسی‌گوی تاجیكستان به آن سامان مسافرت کرد و یک سال در دانشگاه کلمبیا در نیویورک سمت استادی داشت و در بیشتر نشریات و مجلات معروف ایران مقالات تحقیقی ارزنده‌ای دارد. صورتگر در ۳ مهر ۱۳۴۸ ش در شیراز درگذشت. آرامگاه او در جوار مقبرۀ حافظ است. از آثارش می‌توان ترجمۀ عشاق ناپل؛ سخن‌سنجی؛ تاریخ ادبیات انگلیسی؛ علم اقتصاد؛ دیوان شعر؛ ادبیات توصیفی ایران؛ ادبیات غنایی ایران؛ شعر برگ‌های پراکنده را نام برد.

ادبیات معاصر (۷- ۶۸)؛ چشمۀ روشن (۵۲۰- ۵۳۳).