شجریان، محمدرضا

شجریان، محمدرضا ( تو ۱۳۱۹ ش) خوانندهٔ آواز و تصنیف كلاسیك ایرانی و مشهورترین خوانندهٔ كلاسیك از سال ۱۳۵۳ تا امروز است. او در زادگاهش مشهد با موسیقی آشنا شد و بعد از کناره‌گیری از معلمی مدارس ابتدایی در روستاهای خراسان، در مهاجرت به تهران، از استادان مختلفی از جمله احمد عبادی، اسماعیل مهرتاش، اصغر بهاری، نورعلی برومند و . . . بهره‌مند شد. استعداد فراوان و شوق‌ آموزش در او، نام او را در تهران بلندآوازه كرد. ابتدا وی با نام سیاوش بیدكانی، سپس با نام سیاوش شجریان و بعد از انقلاب اسلامی ایران در سال ۱۳۵۷ ش با نام محمدرضا شجریان به فعالیتش ادامه داد. شكوفایی او مربوط به دوره‌ای است كه به همراه فرامرز پایور و محمدرضا لطفی، برای اجرای مجدد تعدادی از تصنیف‌های قدیمی انتخاب شد و توانایی خود را در این كار نشان داد. آهنگسازانی چون پرویز مشکاتیان، فریدون شهبازیان، محمدرضا لطفی، مجتبی میرزاده ، حسن یوسف زمانی و . . . برای او آهنگ ساختند و كارنامه او، حجم قابل توجهی از آثار متنوع را نشان می‌دهد. حضور او در برنامه ٔگل‌ها به تشویق هوشنگ ابتهاج با سرپرستی هنری محمدرضا لطفی بوده و غیر از برخی آثار قدیمی، تعدادی آثار اركستری را نیز گاه دو صدایی (برای نمونه، همراه با هایده و عهدیه) اجرا كرده است. تعدادی از اجراهایش از شنیدنی‌ترین آثار كلاسیك ایرانی هستند. با این حال شهرت محمدرضا شجریان نه به‌خاطر اجرای آن آثار با برنامه‌های آوازی عالی او همراه فرهنگ شریف و رضا ورزنده در «برنامه ٔگل‌ها»،بلكه مربوط به فعالیت‌های او در سال‌ ۱۳۵۸-۱۳۸۹ ش است. از او آثار بسیار زیادی منتشر شده که او را خواننده ای غیرقابل مقایسه با دیگر خوانندگان امروز معرفی می کند. از آثارش می‌توان «ناز لیلی» (از برنامهٔٔٔٔ گل‌های تازه) با اجرای گروه فرامرز پایور، تهران، ۱۳۵۲ ش و آلبوم «تصنیف‌های ایرانی»، تهران، ناشر تلویزیون ایران، ۱۳۵۳ش را نام برد.