ارکستر گلها به رهبری همایون خرم

اركستر گل‌ها به رهبری همایون خرم اولین اركستر گل‌ها در برنامه گل‌های جاویدان با حضور چند نوازنده معروف شكل گرفت: مرتضی محجوبی، ابوالحسن صبا، علی تجویدی، مهدی خالدی، محمد شیرخدایی، حسین همدانیان و سلیم فرزان از نوازندگانی بودند كه نام آنها در ابتدای برنامه برده می‌شد. بعد از گسترش برنامه گل‌ها، اركستر نیز از نوازندگان جوان و با استعداد استفاده كرد. پرویز یاحقی، همایون خرم از جوان‌ترها و محمود تاجبخش از قدیم‌یترها، هم‌چنین رضا ورزنده و امیرناصر افتتاح نیز جزو این نوازندگان بودند. بعدها نوازندگان برجسته از هنرستان موسیقی ملی به سرپرستی روح‌الله خالقی نیز به این اركستر اضافه شدند. نصرالله زرین‌پنجه از استادان (تار) و علیرضا ایزدی شیرازی (ویولونسل) از جوان‌ترها بودند. صدای اصلی اركستر گل‌ها در حدود سال‌های ۱۳۳۶-۱۳۳۹ ش شكل گرفت و سازهای زهی آرش‌های (ویولون‌ها)، تار(ها)، تنبك، كلارینت و فلوت در آن نقش اصلی داشتند. سنتور كم كم جای خود را به پیانو داد و «نی» نیز كم‌كم وارد صدای اركستر شد. بازسازی اركستر گل‌ها در دو نوبت، ثمره كوشش روح‌الله خالقی بود كه می‌خواست آثاری از استادش علینقی وزیری را به باشكوه‌ترین شكل ممکن «بازنوازی» كند که توانست این كار را به بهترین شکل هم انجام دهد. اركستر گل‌ها بعد از ۱۳۴۰-۱۳۴۱ ش با استخدام تعدادی از نوازندگان فارغ‌التحصیل از هنرستان عالی موسیقی (مثل فریدون شهبازیان و حسن یوسف‌زمانی و رحمت‌الله بدیعی) و استفاده از چند نوازنده غیرایرانی در بخش‌های هارمونیك، تجدید سازمان شد و توانست قدرتمندتر از سابق عمل كند. در زمان سرپرستی جواد معروفی نیز این تركیب اركستری، نسبتاً حفظ شد. با این تفاوت كه در اركستر گل‌های دوره معروفی، صدای خانواده ویولون‌ها بر صدای سایر سازها مسلط بود و هارمونی چهار بخشی در آن رعایت می‌شد. صدای اركستر گل‌های دوره خالقی، دارای دینامیسم بیشتر، رنگ‌آمیزی صوتی غنی‌تر بود و برای سازها و تكنواز، نقش‌آفرینی‌های زیبایی در نظر گرفته شده بود. صدای اركستر گل‌های دوره جواد معروفی، از یكدستی صوتی، زهی‌های پُرصدا، نقش مهم پیانویی اکمپانیمان (تخصص جواد معروفی در نوازندگی) و برجستگی خط آوازی صدای اركستر، برخوردار بود. صدای این اركستر در گذر زمان و تجربه یافتن نوازندگانش پخته‌تر شد و در سال‌های ۱۳۵۲-۱۳۵۶ ش به اوج رسید. این اركستر بعد از انقلاب ۱۳۵۷ ش به دستور ریاست سازمان رادیو تلویزیون برای همیشه منحل شد و خاطره آن فقط در ضبط‌ها باقی ماند.