حبیب الله بدیعی

حبیب‌الله بدیعی  (۱۳۱۱-۱۳۷۰ ش) نوازندۀ ویولون، آهنگساز و یكی از پنج تكنواز بزرگ ویولون در برنامۀ گل‌ها (در كنار مهدی خالدی، علی تجویدی، پرویز یاحقی و همایون خرم) است. او از ابتدا شاگرد لطف‌الله مفخم پایان بود و به راهنمایی او نزد استاد اصلی‌اش، ابوالحسن صبا، راه پیدا كرد. استعداد درخشان او در مكتب صبا بهترین موقعیت را برای آموزش او فراهم کرد. از سال ۱۳۲۹ ش در رادیو تهران، تكنوازی، آهنگسازی و سرپرستی اركستر را داشت و طی ۲۸ سال كار در رادیو، موقعیت‌های هنری و اداری ممتاز را در شوراها و ریاست مراکز موسیقی به دست آورد. تحصیل دانشگاهی او در رشتۀ زمین‌شناسی بود. از همسران او، شمس و رؤیا خوانندگان آثارش بودند. از ابتدای برنامۀ گل‌ها در سال ۱۳۳۴ش در بسیاری از برنامه‌ها تكنوازی و آهنگسازی كرد و همكاری او با این برنامه، تا دورۀ سرپرستی هوشنگ ابتهاج نیز ادامه پیدا كرد. غیر از برنامه‌های آوازی (بیشتر همراه با گلپایگانی و محمودی خوانساری) بسیاری از ترانه‌های او هم در گل‌ها و هم خارج از آن اجرا شده است. وی همراه با مرضیه و تنی چند از نوازندگان گل‌ها در سال ۱۳۳۸ ش برای کنسرت به امریکا سفر کرد. شهرت حبیب‌ا‌‌لله بدیعی بیشتر به‌خاطر توانایی كم‌نظیر او در ویولون‌نوازی است. او با تأثیرپذیری از صبا و تا حدی پرویز یاحقی، لحن و بیان  منحصری در نوازندگی داشت كه با آرشه‌كشی‌های توانمند و متین، ملودی‌های خوش ساخت و ایجاد صدای درخشان از ساز، شناخته می‌شود. حبیب‌الله بدیعی در سال ۱۳۶۱ ش از تمام مسئولیت اجرایی كناره گرفت و تا ده سال بعد درگذشت، فعالیت زیادی خارج از رادیو در موسیقی نكرد، جز تعدادی نوار كه در مجالس خصوصی از هنر او ضبط شده است. از تکنوازی‌های او در دورۀ اوج کار، آلبومی با نام «سدره» (تهران، ایران صدا، ۱۳۷۸ش) منتشر شده است. بدیعی را یکی از «صداهای ماندگار در ویولون‌نوازی ایرانی» دانسته‌اند.