رحمت الله بدیعی

رحمت‌ الله بدیعی (تو ۱۳۱۵ ش) نوازنده و معلم ویولون و یكی از تواناترین ویولونیست‌های موسیقی كلاسیك ایران كه هم‌اكنون نیز (۱۳۸۹ ش) در قید حیات است. آموزش‌های اولیه را در هنرستان عالی موسیقی و زیر نظر روبیك گریگوریان گذراند و در نواختن آثار كلاسیك موسیقی غربی، توانایی قابل توجهی به دست آورد. سپس از درس‌های ابوالحسن صبا استفاده كرد، تا جایی كه در ۲۰ سالگی به عنوان بهترین اجراكنندۀ آثار استاد صبا و با لقب «صبای دوم» شناخته شد. رحمت‌الله بدیعی از سال‌های ۱۳۳۱-۱۳۳۲ ش به بعد در اركسترها فعال بود و حضور او در اركسترهایی به سرپرستی حسین دهلوی و فرامرز پایور در سال‌های ۱۳۳۹-۱۳۵۶ ش به اوج توانایی رسید. او در بسیاری برنامه‌ها، ویولون و گاه كمانچه نواخته و در هر دو ساز، مهارتی قابل تحسین را ارائه می‌داد. او در ارکستر گل‌ها و چند برنامۀ گل‌های رنگارنک و گل‌های تازه در دورۀ سرپرستی هوشنگ ابتهاج، از هنر او در تكنوازی، همراهی با ساز و آواز و نیز همراهی با اركسترها به ویژه گروه سازمان ملی به سرپرستی فرامرز پایور، ضبط‌های بسیاری را تهیه كرد. رحمت‌الله بدیعی در هنرستان عالی موسیقی نیز تدریس می‌كرد و از ۱۳۵۷ ش در ضمن تدریس موسیقی ایرانی، به عنوان نوازندۀ ویولون اول در یكی از اركسترهای بزرگ در یكی از شهرهای هلند، مشغول كار و از آنجا بازنشسته شد، موقعیتی كه تقریباً هیچ نوازندۀ ایرانی در خارج از كشور نداشته است. از رحمت‌الله بدیعی، كمتر اثری در ایران منتشر شده و آثار او در آلمان و اتریش به صورت سی دی و كتاب، در دسترس است، از دیرگ آثارش می‌توان به  کتاب راک‌ها در دستگاه ماهور ، کلن: کانون فرهنگی آوا، ۱۳۷۵ ش اشاره کرد.

http://www.badiyi.com/englisch/rahmatollah.html