محمد حیدری

حیدری، محمد (تو ۱۳۱۶ ش) نوازندهٔ سنتور و آهنگساز و از آخرین گروه  شاگردان كلاس سنتور استاد ابوالحسن صبا بود. كار در هنرستان و اركسترها را از ۱۳۳۶ ش شروع كرد و در سال‌های ۱۳۳۹-۱۳۴۹ ش به عنوان تكنوازی با استعداد و آهنگسازی خلاق شهرت یافت. صفحه‌هایی از او همراه خاطره پروانه و هوشنگ ظریف در سازمان یونسكو ضبط شده كه مضراب توانای او را معرفی می‌كند. نام او در برنامهٔ گل‌های تازه نیز به خاطر سنتور دلنشین او در برنامهٔ ۹۹، ۱۱۱ ۱۲۹آمده است. روش زندگی خاص محمد حیدری و تمایل او به فضاهای غیركلاسیك، موسیقی ایران را از شكوفایی استعدادی محروم كرد كه نظیرش كمتر دیده شده است.  وی از ۱۳۴۰ ش نیز به تدریس در هنرستان موسیقی ملی و کلاس‌های شبانهٔ هنرستان اشتغال داشت و توانست شاگردان چیره‌دستی را به موسیقی ایرانی معرفی کند. محمد حیدری سرپرستی گروه نوازندگان را نیز عهده‌دار بود و همراه با نوازندگان و خوانندگان مختلف، برنامه‌هایی را نیز در رادیو به اجرا در آوردکه این برنامه‌ها همگی از بهترین برنامه‌های موسیقیایی رادیو بوده‌اند. حیدری پس از انقلاب به امریکا مهاجرت نمود و فعالیت های هنری منحصر به فرد خود را در آن کشور در زمینهٔ ساخت ترانه و تدریس و نوازندگی سنتور ادامه داد. صدای سنتور و شیوهٔ نواختن او کاملاً منحصر به فرد و بدیع بوده و او در شناساندن  کارایی این ساز و برجسته نمودن آن در موسیقی ایرانی بسیار موثر بوده است. از شاگردانش می‌توان اسماعیل واثقی، پرویز مشکاتیان و اسماعیل تهرانی را نام برد. حیدری به دلیل آشنایی با موسیقی سنتی و موسیقی پاپ ایرانی توانست در زمینهٔ آهنگسازی آثار بی‌بدیل و شاهکار گونه‌ای خلق کند. با تغییر فضای کار موسیقی در ایران، از ساخته‌ها و نواخته‌های او در سی سال اخیر اثری در ایران منتشر نشده است.