ناصر فرهنگفر

فرهنگ‌فر، ناصر (۱۳۲۶-۱۳۷۶ش) وی نوازنده و معلم تنبك، خوانندهٔ تصنیف‌های كلاسیك و آفرینندهٔ آثاری در این فرم از موسیقی ایرانی بود. او بعد از مدت كوتاهی آموزش نزد حسین تهرانی و محمد اسماعیلی،  خود به تمرین مداوم پرداخت و از سال‌های  ۱۳۴۸-۱۳۵۷ ش از میان اولین گروه تحصیل‌كردگان رشتهٔ موسیقی در دانشگاه تهران، شهرت یافت. او هنرمندی تمام عیار با نبوغی درخشان در ایجاد سبك جدید تنبك‌نوازی، تصنیف‌خوانی، تصنیف‌سازی، سرودن شعر و نوشتن خط نستعلیق، جلوه كرد و نمونهٔ كاملی از یك هنرمند شوریده و عارف با خصوصیات اصیل ایرانی بود. ناصر فرهنگ‌فر در سال‌های ۱۳۵۰ ـ ۱۳۵7 به دعوت هوشنگ ابتهاج به برنامهٔ گل‌های تازه آمد و همراه با محمدرضا لطفی و گروه شیدا، آثاری را اجرا كرد. فرهنگ‌فر از ۱۳۵۷ ش به بعد، به خاطر افسردگی و ناراحتی‌های روحی دیگر نتوانست آن اوج سال‌های سابق را به دست بیاورد و زندگی تراژیك او به عنوان نبوغی ناكام مورد توجه و احترام دوستداران موسیقی ایرانی است. از آثارش می‌توان کتاب میزان الاعظم  به کوشش حسین تهرانی) تهران، آرش  فرهنگ‌فر، ۱۳۷۹ش) را نام برد.