ظریف، هوشنگ (تو ۱۳۱۶ ش) وی نوازندۀ تار و یكی از بزرگترین معلمان كلاسیك این ساز در سالهای ۱۳۸۸ ـ ۱۳۳۸ش بود. در هنرستان موسیقی ملی در دوره تصدی روحالله خالقی درس خواند و استادان او، موسی معروفی و علیاكبر شهنازی بودند. از ۱۳۳۷ ش وارد كار حرفهای شد و در اركسترهای وابسته به وزارت فرهنگ و هنر و تلویزیون، نوازندگی كرد. از هنر تارنوازی او، آثار متعددی در ایران و خارج از ایران به صورت صفحه گرام و نوار و سی دی منتشر شده است. دوره اوج كار او، در همنوازی با گروه سازهای ایرانی به سرپرستی فرامرز پایور در سالهای ۱۳۵۷ ـ ۱۳۴۷ ش است. او را به عنوان نوازندۀ برنامۀ گلها نمیشناسند، گرچه همكاری کوتاه مدت او با برنامۀ گلها نیز مربوط به سالهای ۱۳۵۰ ش و دورۀ تصدی هوشنگ ابتهاج است و در این برنامهها، صدای تار هوشنگ ظریف، بیشتر در اركسترها و كمتر به عنوان تكنواز به گوش میرسد. هوشنگ ظریف بعد از ۱۳۵۷ ش تا به امروز در مقام نوازنده و مدرس در هنرستان و دانشگاه، كار خود را ادامه داده و به عنوان نوازندهای كلاسیك و دارای ارزشهای والای فرهنگی، هنری و شخصیتی، مورد احترام جامعۀ موسیقی ایرانی است. از شاگردان او، اشکان غفوری و حسین علیزاده قابل ذکرند. از آثار منتشر شدۀ میتوان به آلبوم «اصفهان ـ دشتی» (تهران، کانون، ۱۳۶۵ ش) و نیز کتاب ردیف راست پنجگاه (تهران، ماهور، ۱۳۷۱) اشاره کرد.