ابدال اصفهانی

ابدال اصفهانی (وف ۹٣٠ ق) شاعر و متخلص به «اسیر» است. اهل اصفهان بود و به عطاری اشتغال داشت. وی از هم‌نشینان سام‌میرزا صفوی بود که به واسطۀ عشق، کارش به جنون کشید و چند ماهی بستری شد، ولی درمان نشد، ٣ سال در اصفهان با سر و پای برهنه می‌گشت، سپس به تبریز رفت و ٥ سال در میخانه‌ها با ارامنه بسر برد. عاقبت توبه کرد. برخی از تذکره‌نویسان نوشته‌اند که وی در زمان حملۀ سام‌میرزا به قندهار کشته و همان‌جا دفن شد. صاحب ریحانة‌الادب به اشتباه وی را از شاعران قرن سیزدهم می‌داند. اشعاری از وی در تذکره‌ها نقل شده است.

آتشکدۀ آذر (٣ /۹٢٢)؛ اثرآفرینان (١ /٨١).