احمد خان گیلکی

خان‌احمد گیلانی (۹۴۲- ۱۰۰۵ ق) شاعری که از آخرین امیر خاندان کیانیان لاهیجان، متخلص به «احمد» بود. پدرش ابتدا مذهب زیدیه داشت، اما پس از مدتی به مذهب شیعۀ اثنی‌عشری درآمد. مردی شعردوست و علاقه‌مند به حکمت، هیئت و موسیقی بود. دربارش همواره محل تجمع دانشمندان و شاعران بود. مدتی نیز در زمان شاه طهماسب صفوی محبوس شد، اما پس از مرگ وی آزاد شد و دوباره به حکومت گیلان رسید و زمانی‌که شاه عباس تصمیم به فتح گیلان گرفت، به عراق گریخت و در خاک عثمانی درگذشت. دربار او در ایام حکومت، یکی از بزرگ‌ترین انجمن‌های دانشمندان و شاعران بود. از آثارش می‌توان دیوان شعر و منشآت را نام برد.

اثرآفرینان (۲ /۳۱۴)؛ فرهنگ اعلام سخن (۱/ ۶۳۵- ۶۳۶).