پروین ریاضی

ریاضی، پروین فرزند معتمد (تو ۱۳۱۳ ش) در شهر یزد به دنیا آمد. تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در زادگاه خود به پایان رساند. سپس با مرتضی ریاضی ازدواج کرد و چند سالی نیز به علت اشتغال وی در قم سکونت داشت و چون دکتر ریاضی در سال ۱۳۴۱ ش به عارضهٔ سکته مبتلا و درگذشت، از قم مهاجرت کرد. پروین ریاضی از کودکی ذوق و استعداد شاعری داشت و هنگامی که دورهٔ دبستان را می‌گذراند، اشعاری کودکانه می‌سرود و سروده‌هایش را برای همکلاسانش می‌خواند. در دورهٔ دبیرستان این استعداد شکوفایی بیشتری یافت و با مطالعهٔ دیوان‌های شاعران متقدم شعرش استحکام یافت و سروده‌هایش را در دفتری یادداشت می‌کرد. پروین غیر از هنر شاعری به هنرهای دستی نیز آراسته است و در میان شاعران متقدم بیشتر تحت تأثیر اشعار سعدی و حافظ قرار دارد و  بیشتر به غزلسرایی علاقه‌مند بود و به شیوهٔ عراقی شعر می‌گفت. وی در سرودن دوبیتی نیز ماهر است و اشعاری نیز در این زمینه دارد. دیوان اشعارش بیش از ۳۰۰۰ بیت بیشتر است. از اوست: خوش آن روزی که زیر سایهٔ بید/ لب جو ما و دل بنشسته بودیم// سرود عشق می‌خواندیم از بر/ لب از هر گفت‌وگویی بسته بودیم.

سخنوران نامی معاصر ایران (۲ /۷۸۴-۷۸۶).