حسن میرزا صفوی

حسن‌میرزا صفوی، فرزند محمد بن شاه طهماسب صفوی (وف ۹۸۵ ق) شاعری که برادر بزرگ‌تر شاه عباس صفوی بود. وی قبل از سلطنت پدر و برادر در زمان سلطنت شاه اسماعیل دوم از سوءظن او در خطۀ ری متوطن شد. سرانجام شاه جمعی را به گرفتن و کشتن او مأمور کرد. حسن میرزا بعد از جنگ و گریز بسیار گرفتار شد و او را به قتل رساندند. از اوست: رویت که ز باده لاله می‌روید از او/ وز تاب شراب ژاله می‌روید از او// دستی که پیاله‌ای ز دست تو گرفت/ گر خاک شود پیاله می‌روید از او.

اثرآفرینان (۲ /۲۶۶)؛ لغت‌نامه دهخدا (۶ /۹۰۱۱).