خلقی

خلقی تبریزی (قرن دهم هجری) شاعری که در تبریز به دنیا آمد و به هرات سفر کرد و در آنجا به کسب دانش پرداخت. وی از شیخ‌زادگان آل النجق بود. از اوست: صد شکر که وصل دوست واقع شد باز/ سوز دل و آب دیده نافع شد باز// خورشید بدیع ما اگر غارب شد/ طالع مددی نمود و طالع شد باز.

اثرآفرینان (۲ /۳۳۳).