داعی اصفهانی

داعی اصفهانی، ملا میرک، فرزند ملاضمیری (قرن دهم هجری) شاعری که متخلص به «داعی» بود و در ابتدا به کتابت اشعار پدرش اشتغال داشت. اشعاری از وی بر جا مانده است. از اوست: آمدی رفت ز خود دل به کنارم بنشین/ بنشین تا به خود آید دل زارم بنشین// دین و دل بردی و اکنون پی جان آمده‌ای/ بنشین تا به تو آن هم بسپارم بنشین.

اثرآفرینان (۳ /۴).