زرگر اصفهانی

زرگر اصفهانی، محمدحسن حسین (وف ۱۲۶۰یا ۱۲۷۰ ق) شاعری که متخلص به «زرگر» بود و در اصفهان زندگی می‌کرد. وی پیشۀ زرگری داشت و غزل را استادانه می‌سرود. در «مدایح محمدیه» منوچهر زرگر معتمدالدوله را مدح کرده است. دیوان اشعار و غزلیات او چاپ شده است.

اثرآفرینان (۳/ ۱۵۷- ۱۵۸).

زرگر اصفهانی، محمدهاشم، فرزند محمدصالح لؤلؤیی (تو ۱۲۱۲ ق) خطاط و معروف به «زرگر» از استادان مسلم خط نسخ است که در زمان خود، در سراسر کشورهای اسلامی شهرت داشت و حتی در خوشنویسی ممدوح شاعران عصر بود. او را در خط نسخ هم‌ردیف عبدالمجید درویش در خط شکسته می‌دانند. از آثار او می‌توان قرآن نیم ربعی جلد روغنی، دو صفحۀ افتتاح متن و حاشیۀ مرصع، به خط نسخ و رقاع کتابت خفی عالی، با رقم: «... و انا العبد ... محمدهاشم الصائع الاصفهانی، فی ... سنه ۱۱۷۲»؛ یک قطعه نسخ کتابت جلی عالی و رقاع خوش، با رقم: «حرره العبد ... محمدهاشم الاصفهانی، فی ۱۱۹۰»؛ یک نسخۀ «صحیفۀ سجادیه» جا نمازی جلد روغنی، دو صفحۀ اول حاشیه و متن مرصع، سر لوح مرصع رقاع و به خط نسخ کتابت خفی عالی و شکسته و نستعلیق کتابت خفی خوش، با رقم: «... ابن محمدصالح لؤلؤی محمدهاشم الاصفهانی ... ۱۲۱۲»؛ یک قطعه به خط شکستۀ تعلیق و کتابت خوش، با رقم: «مشقه العبد الاقل ابن محمدصالح، محمدهاشم».

اثرآفرینان (3/۱۵۷).