زهره (مصوره اتابکی)

زهره تهرانی، منصوره اتابکی (تو ۱۳۰۱ ش) متخلص به «زهره» از شاعران معاصری  که در تهران به دنیا آمد. بعد از تحصیلات متداول زمان به سرودن شعر پرداخت و در نزد استاد عبادی به آموختن سه تار پرداخت. چند سالی هم در ادارۀ مرکزی بانک ملی اشتغال داشت. وی از ۱۴ سالگی به شعر گفتن پرداخت و در سال ۱۳۳۰ ش مجله‌ای به نام زهره منتشر کرد که دو شماره بیشتر چاپ و منتشر نشد.از اوست:تا گره باز از آن زلف پریشان نشود/ دل شوریدهٔ ما با سر و سامان نشود// هر كه در بادیه‌ای خیمه زند لیلی نیست/ هر كه در چاه فتد یوسف كنعان نشود// در دل ذره اگر تابش عشقی نفتد/ واله اندر بی خورشید درخشان نشود. او به روش كلاسیك نیز سخن می گوید و با شعر نو هم موافق است. سروده‌هایش جنبهٔ عرفانی دارد. سینه‌ای دارم ز غم افروخته/ نكته‌ها از قبض غم آموخته// سوختم از آتش سودای او/ جان نهادم بر سر غم‌های او// گرچه هستم نیستی را پیشه‌ام/ آسمان‌ها عرصهٔ اندیشه‌ام// كیستم من از خود بیگانه‌ای/ عاشقی درد كش دیوانه‌ای// ای خوشا این مستی دیوانگی/   دور بادا شهرت فرزانگی.

فرهنگ شاعران زبان پارسی از آغاز تا امروز (۱/ ۲۵۷).