فریدالدین کاتب خراسانی شاعری که در خدمت سلطان سنجر ملازمت داشته و شاگرد انوری بوده، اما سلطان مسعود بن محمد بن ملکشاه را مدح کرده است. وی در کمالات، معروف روزگار خود بوده و از اشعار خوب او مسمطی است که در آن لغتهای دست و پای را در مصراعهای بند اول التزام کرده است و در بند دوم شب و روز را و همچنین در بندهای دیگر کلمات دیگر را و این دو بیتی معروف که در قدح پیشبینی طوفان انوری است، اثر طبع فریدالدین است: گفت انوری که از مدد بادهای سخت/ ویران شود عمارت وکه بر سر ثری// در روز حکم او نوزیده است هیچ باد/ یا مرسل الریاح تو دانی و انوری. نیز او را پس از شکست سلطان سنجر از لشکر گورخان ختایی و نجات او به دست ملک تاجالدین ابوالفضل سیستانی یک رباعی جالب است: شاها ز سنان تو جهانی شد راست/ تیغ تو چهل سال ز اعدا کین خواست// گر چشم بدی رسید آن هم ز قضاست/ کان کس که به یک حال بمانده است، خداست.
لغتنامه دهخدا (۱۱/ ۱۷۱۳۹).