پوران

پوران (۱۳۱۲-۱۳۶۹ ش) با نام اصلی فرح‌دخت عباس طاقانی و خواهرزاده‌ی روح‌بخش، خوانندۀ تصنیف و آهنگ ترانه (كلاسیك و مردم‌پسند) و یكی از زنان خواننده در برنامۀ گل‌ها كه از سال‌های ۱۳۲۹- ۱۳۳۸ ش به بعد، با این برنامه همكاری كرد. او ابتدا به عنوان خواننده‌ای خوش‌صدا و با استعداد در اجرای آهنگ‌های روز مطرح شد و این شهرت را تا آخر عمر حفظ كرد. معلم او، عباس شاپوری، ویولونیست، آهنگساز مشهور سال‌های ۱۳۲۹-۱۳۳۹ ش بود كه با او ازدواج كرد و حدود 8 سال او را به نام پوران شاپوری می‌شناختند. صدای او مورد توجه آهنگسازان دیگری چون انوشیروان روحانی، همایون خرم، مجید وفادار و برادران لشگری قرار گرفت و آرشیوهای خصوصی او را دارای بیشترین تعداد آثار ضبط شده در بین خوانندگان معاصر می‌دانند. پوران خوانندۀ حرفه‌ای و تمام وقت بود كه در رادیو، تلویزیون، كنسرت‌ها، فیلم‌های ایرانی، كاباره‌ها و مجالس عروسی طبقۀ اعیان و ضبط صفحه، فعالیت داشت. استعداد قابل توجه او در فراگیری آثار مشكل و اجرای سریع آنها به حالتی دلنشین، مورد توجه آهنگسازان بزرگ برنامۀ گل‌ها واقع شد و او توانست ساخته‌هایی از روح‌الله خالقی و مرتضی محجوبی را اجرا كند. استادان بزرگ، اجراهای او را بی‌نقص و دلپذیر دانسته‌اند و او را از مهم‌ترین خوانندگان زن در برنامۀ گل‌ها می‌دانند. با این‌همه، تمایل پوران به فضاهای مردمی، تفریحی و غالباً غیركلاسیك، او را به عنوان یك خواننده موفق در زمینۀ موسیقی روز و موسیقی پاپ سنگین ایرانی معرفی می‌كند. هنوز مجموعۀ كاملی از خوانده‌های او گردآوری نشده است. پوران، بعد از جدایی از شاپوری در ۱۳۳۷ش، با حبیب روشن‌زاده، گویندۀ اخبار ورزشی تلویزیون ازدواج كرد و سال‌های بعد از ۱۳۵۷ ش را در ایران و در امریكا گذراند. مرگ او در تهران بر اثر سرطان اتفاق افتاد. از آثارش باید به  کاست «ترانه های پوران»، تهران، کاسپین، ش ۱۳۵۵ اشاره کرد.