اخوان، هنگامه

هنگامه اخوان (تو ۱۳۳۵ش) خوانندۀ آواز و تصنیف كلاسیك ایرانی و یكی از آخرین خوانندگان زن در دورۀ گل‌های تازه به سرپرستی هوشنگ ابتهاج است. او با نام حقیقی عشرت اخوان از زادگاهش فومن (گیلان) به تهران آمد تا صدای خوش موروثی خود را تعلیم دهد. اقبال بزرگ زندگی او آشنایی با استاد ادیب خوانساری، خوانندۀ كلاسیك و استاد بزرگ موسیقی ایرانی بود كه با سخاوت، استعداد او را پرورش داد. دورۀ حضور هنگامه اخوان در رادیو تلویزیون ایران بسیار كوتاه بود و فعالیته‌ای رسانه‌ای او به خاطر قانون ممنوعیت پخش صدای تکخوانی زن، بعد از ۱۳۵۸ ش قطع شد، ولی این حضور بسیار مؤثر و محبوب بین مردمی بود كه در صدای لطیف و قدرتمند او، اندوهی قدیمی و صفایی نوستالژیك را احساس می‌كردند. این خصوصیات منحصر به فرد هنگامه اخوان در اجرا و ضبط چند اثر كلاسیك از مرتضی نی‌داوود كه در سال‌های ۱۳۰۶- ۱۳۰7 ش با صدای قمرالملوك وزیری اجرا شده بود، به اوج رسید و محمدرضا لطفی، نوازندۀ تار و آهنگساز برای كمال یافتگی و پختگی این آثار، تلاش فراوانی كرد. اجراهای اخوان با لطفی و گروه شیدا در برنامۀ گل‌های تازه، هنوز از ارزشمندترین اجراهای آواز و تصنیف كلاسیك ایرانی با صدای یك خوانندۀ بسیار جوان و با استعداد است. از او فقط یک حلقه نوار کاست در سال ۱۳۵۴ ش در ایران منتشر شد. از آن به بعد فعالیت او محدود به آموزش هنرجویان جوان و کنسرت در سالن‌های ویژۀ بانوان بوده است. او دارای استعدادی قدرتمند و با ظرفیت و شناخت موسیقی است که تاکنون فرصت نیافته استعدادش را نشان دهد.