‏ایرج

خواجه امیری، حسین معروف به «ایرج» (تو ۱۳۱۳ ش) در کاشان به دنیا آمد. پدربزرگش از خوانندگان ناصرالدین‌شاه بود. ایرج تحت تعلیم پدرش بود تا  به تهران آمد و به کلاس ابوالحسن‌خان راه یافت، مدت 6ماه متوالی از محضر استاد صبا کسب فیض کرد، سپس در سال ۱۳۲۷ ابراهیم‌خان منصوری او را برای شرکت در برنامه‌های رادیویی به رادیو دعوت نمود. حسین مدت‌ها با این ارکستر همکاری و  چون ارتشی بود، شب‌های جمعه به مدت نیم ساعت در برنامهٔ ارتش شرکت می کرد و پس از مدتی در ارکستر عبدالله جهان‌پناه شرکت و با ارکستر او همکاری کرد. در سال ۱۳۳۶ ش بنا به دعوت داوود پیرنیا به برنامهٔ گل‌ها راه یافت و در اولین همکاری خود با گل‌ها، آوازی در مایهٔ  «سه‌گاه»  همراه با ویولون علی تجویدی اجرا کرد و چندی بعد یکی از آهنگ‌های همایون خرم را با همکاری جلیل شهناز و جهانگیر ملک به نام گل‌های ۵۱۰ در مایه مخالف «سه گاه» اجرا و از این به بعد همکاریش با این برنامه ادامه پیدا کرد. ایرج ، علاوه بر خواندن ، به نواختن ضرب نیز علاقه دارد و ضرب هم به خوبی می‌نوازد. ایرج چون افسر ارتش بود، مشکلاتی برای اجرای برنامه‌های هنری خود از جمله نام حقیقی خود داشت، به همین دلیل نام مستعار (ایرج ) را برای خود برگزید.. ایرج که از صدایی خوش و رسا و مطلوب برخوردار است و در دستگاه‌های سه گاه، چهار گاه و ابوعطا مهارت کاملی دارد و بعد از میرزا ظلی و تنی چند از بزرگان، از صداهایی است که شاید تا سال‌های سال نتوان مانند آن در صحنهٔ موسیقی اصیل و کلاسیک ایرانی یافت.